Gate 24 loopt op haar laatste benen in de huidige transit. 

Ik voel ze en ik heb ze. “The gate of the turning point” en “The gate of rationalization”. Alle potentie voor groei zit hier.  ‘t Is de moment.

Maar :-)…

De 24 zit in de ajna en dus in je hoofd, het is een verstandelijke (rationele) poort. 

Als je een ouder bent, weet je ongeveer hoe het proces verloopt wanneer je kind door een groeispurt gaat. 

Groeispurten zijn oncomfortabel, richtingloos en doen overal pijn.  Het mooie bij kinderen is dat ze zich overgeven, ze laten het gewoon gebeuren, die houden niks tegen, ze hebben ook (nog) geen conditioneringen en belemmerende gedachten. 

Bij ons, volwassenen, verlopen die “groeispurten” al wat stroever, “hoezo een nieuwe job?”  “Je  werkt er al 10 jaar en hebt zoveel voordelen.”  “Hoezo verhuizen naar X?”,  “je kent daar niemand en zal je alleen voelen.” 

Allemaal patronen en overtuigingen van onszelf en anderen die in ons leven zijn geslopen en die ons tegenhouden om te springen en te doen wat we echt willen. 

Als we nu gewoon de cadeau’s zouden zien in wat was en met veel plezier in het nieuwe stappen; gewoon, dat. (*)

Wat gaat weg en wat komt er binnen?  

Wat als we het bewustzijn krijgen dat beslissingen die je neemt via je verstand nooit zullen werken als je ze niet “voelt”, dat je vast blijft zitten in illusies en dat je je kapot kunt redeneren over links en rechts en dat je het nooit zal weten.  

Want waar is links en waar is rechts?  Waar is boven en waar is beneden?

Je verstand zou de autoriteit niet mogen krijgen om beslissingen te nemen. Maar ondertussen doen we het constant.  

De waarde van ons bewustzijn stoelt niet op het nemen van juiste beslissingen maar eerder op het delen van ons perspectief en daarover in gesprek te gaan (mijn bescheiden, vrije mening).  Het zit hem in het proberen begrijpen dat iedereen zijn eigen unieke standpunten heeft én zo kunnen we -hopelijk- elkaar begrijpen en verrijken.

Vragen die je jezelf kan stellen? 

Welk patroon heeft jou in zijn macht? Wat ben je bang te verliezen? Welke cycli herhalen zich steeds?  

Hoe ga je, stap voor stap, patronen beginnen doorbreken?

(*) “gewoon” is niet zo gewoon..

enfin, tot zover deze lezing, ik zou er nog uren over kunnen doorgaan, denken is echt mijn specialiteit…

Ik heb hier alles een beetje verwaarloosd.  

Alles kleiner gemaakt.  

Nog kleiner.

Pivoteren.  Herstructureren.  

Alleen gedaan wat goed voelde, bewust gekozen, mijn stem gevonden.

En ook al komen de woorden niet wanneer ik wil, op het juiste moment zijn ze er.

Ik heb de voorbije 3 jaar ook dingen gedaan dat ik nooit had verwacht, een nieuwe opleiding, een vervolgopleiding, nog dieper en dieper.  

Eeuwige student van het leven, wie had dat ooit gedacht toen ik een jaar of 16 was.  

Alles is er.  Op het juiste moment.  

Alleen niet wanneer en hoe je het wil.

Het leven geeft me herinneringen terug en ik maak de keuze om daar door te werken.  

Je kan weglopen, je kop in het zand steken en doorgaan, maar op een dag komt er ruimte, ruimte om alles in alle openheid en zachtheid te omarmen.  

Het is een proces, je voelt meer, je beseft dat je meer bent dan je hoofd en je gedachten, je weet dat er meer is en dat je goed voor jezelf moet zorgen.  

Dat schiet er meestal wel in.  De zorg voor je lijf.  Je gezondheid. Je eigen wensen. Je eigen plannen.

Je zoekt overal bevestigingen, bij vrienden, bij je partner, internet, werk,…je wil het allemaal goed doen, het verhaal van de eeuwige verwachtingen.

Er is niks mis met reflecties en bevestigingen van buitenaf maar uiteindelijk is het jouw pad, jouw leven en vind je alles binnenin (zeker als je een individueel circuit hebt in Human Design).  

Als de wereld stopt met draaien moet je het kunnen vinden met jezelf en als het kopje niet gevuld is kan je ook niet meer drinken.

Het is zoals de boom die stevig gegrond via zijn ondergrondse takken met zijn vrienden communiceert maar eerst en vooral voor zichzelf zorgt.  

De natuur toont het ons voor. Altijd.

De natuur heeft en draagt alle antwoorden in haar.

En wij ook.

Vanaf morgen zet ik mijn afspraken weer open, tot eind juni.

Mijn vlag planten!?
Ik heb al zoveel de vraag gekregen: “Wat doe je nu precies”, “Wat is je specialisatie”; “architectuur”, “portretten”, “bedrijven”, “Waar wil je naartoe”, “Wat is je why”.  

Ik denk daar eerlijk gezegd al lang over na en ik denk dat ik ondanks de vele (goedbedoelde, daar twijfel ik niet aan) adviezen -eindelijk- een eigen antwoord op die vraag heb gevonden. 

Ik hoor zoveel dat ik mij in een niche moet storten, mij meer zichtbaar moet maken, meer moet posten op sociale kanalen, meer aan sales moet doen, meer, sneller, groter….

Maar daar wil ik niet naartoe. ‘Moeten’ past niet bij mij.

Ik voel nood aan ‘puurheid’, ‘authenticiteit’, ik voel niets voor ‘massa’, voor ‘groter’.

Ik ga  mijn hart volgen, en dat is mensen fotograferen die een verhaal willen vertellen, of die gewoon bij mij belanden om de beelden die ik maak en een connectie voelen.  Ik maak graag persoonlijk werk omdat dat voor mij een  manier is van uiting geven aan mijn kijk op “wat is”.

Er zijn veel fotografen, mijn collega’s maken mooie beelden, en ik ben er van overtuigd dat er plaats is voor iedereen.   Ieder van “ons” heeft zijn energie , zijn stijl en iedereen mag zijn eigen plaats innemen. Ik toon geluk , maar evenzeer verdriet , want dat is leven!  Het is niet elke dag een goede dag.  

Maar…..

Ik ga ook Human Design en Gene Keys  begeleiding beginnen aanbieden………… met 1/1 readings, volledige integratiedagen  en nog veel meer.  

Waarom?  Omdat Human Design mij heeft veranderd, mijn leven heeft veranderd.

Human Design heeft mij getoond wat er altijd al was maar waar ik de vinger niet kon op leggen.  Human Design heeft mij mijn conditioneringen aangetoond en mijn sterktes naar boven gehaald.

Wat Human Design juist is kan je hier lezen www.annecallens.com/Human Design

“In zachtheid en veiligheid groeien en transformeren naar wie je altijd al was. “

Mijn kernzin en kerndoel dat ik aan iedereen wil aanbieden, als gids of begeleider want ik kan het werk niet voor jou doen!

En nu is het dan toch van dat, ik heb mijn vlag geplant, maar dan wel op mijn manier en dat is wat ik iedereen aan wil raden.  

Doe wat kort bij jezelf ligt en vooral waar je hart van klopt. 

Lichtgroet,

Anne