Ik had vandaag een halve dag vrij.  

Sinds lang ook helemaal alleen in mijn eigen aura.  

Ik voelde me echt waar zó moe deze ochtend en ik sleepte me voort om mijn dochter naar de trein te brengen.  Georges, mijn teckel en compagnon de route is altijd aanstekelijk vrolijk en door het schone ochtendlicht voelde ik me meer en meer tot mezelf komen.  Ik ben buiten gaan zitten en ben dan naar mijn moestuin gegaan (mijne komkommer mannekes, mijn boontjes..).  

Ineens overviel mij een gevoel van geluk en dankbaarheid, de voorbije maanden en jaren waren een cumul van hoog en laag en het gevoel van “gewoon goed” oversteeg vandaag alles.

Ik ruik en zie tussen neus en wimper oktober, ook al is het nog maar september dus ik besloot alles uit vandaag te halen,  als het morgen regent dan heb ik vandaag geleefd voor 2.  Ik stopte snel mijn notaboek in een tas en ben vertrokken naar de stad waar ik het liefste ben, ik ben cappuccino gaan drinken waar ik het liefste ga en ben beginnen schrijven.  Volgens mij zit neptunus in mijn nek te ademen (en is mijn emotionele wave in een high) want alles vloeide.  Ik ben eten gaan afhalen bij mijn favoriete eetplek en ben toch nog even de bookshop binnen gesprongen *just say or think nothing pls*.  

Ik wil de zomer nog zo graag uitrekken, alles eruit halen, maar ik weet ook dat aan alle liedjes een eind komt.  De mooie en gelukkig ook de minder mooie. 

Ik voel vandaag zoveel liefde van mensen rond mij en omdat ik nogal ongedefinieerd ben qua centers in human design heb ik het gevoel dat ik alles vermeerder en verdubbel en nog vanalles erbovenop, ik zeg dat ook altijd aan mensen die bij mij komen, wat je geeft krijg je altijd terug, het kan wat duren en het zal niet komen aanwaaien wanneer je het verwacht.

Maar het komt.

En meestal uit heel onverwachte hoeken.  

Wees lief, en nog het meest tegen zij die niet lief zijn, zij hebben het het meeste nodig. 

Contemplatie Gate 33 / Gene Key 33

Gate 33 - Privacy/Retreat

Gene Key 33 - Forgetting (shadow) -  Mindfulness (Gift) - Revelation (Siddhi)

Ik denk dat deze gate, samen met de gate van mijn “core wound” diegene is dat ik al het meest heb gecontempleerd.  Ik zeg niet dat ik ze 100% leef en beleef (i am only human) maar het begint me aardig te lukken.  Zakken in mijn lijf; mezelf nemen zoals ik ben.  Aanvaarden dat ik geen tafelspringer ben (al is die er soms wel :-)).  

Hoe moeilijk was het om op een gegeven moment voor mezelf te kiezen, niet meer alles buiten mijzelf te zoeken, niet meer overal bij te willen zijn, niet meer alles willen weten.

Ik kon het gewoon niet meer, ik voelde letterlijk op sommige momenten de energie uit mij stromen.  De enige plaats waar alles samen is gekomen is het bos.  

Het begon met gewoon de rust en de stilte zoeken, de kinderen naar school en hop, naar het bos, mijn camera, mijn notaboekje en gewoon, heel simpel, kijken, luisteren en schrijven.  

Vogels. Hertjes. Muizen. De uil.  De arend.  Het kleurenpalet dat veranderde.  het licht dat veranderde.

Ik heb dat lang volgehouden, elke ochtend. Mensen vonden het toen vreemd (wisten zij veel dat ze later tijdens de lockdown hetzelfde gingen doen).  (We schrijven 2016-2017.)  In dat bos heb ik veel kunnen achterlaten, en dat is letterlijk en figuurlijk.

De stilte omarmen.  Het was altijd al een ding, toen ik in 2007 een mindfulness-cursus volgde en ik “moest” 3 keer per week een bodyscan doen,  dat was een struggle hoor.  Maar het werkte en werkt nog steeds.  Op sommige (lees, moeilijke) momenten grijp je er automatisch naar terug en dan weet je dat dat altijd een veilige haven zal blijven, dat er altijd een oplossing is, in die stilte.  

In het terugtrekken naar binnen.  

Als je je bewustzijn nooit eens laat rusten, waar land je dan?  We zijn zo “in” het leven dat je je pauzeknop vergeet en vergeet te integreren. We zijn zo geconditioneerd om luid te zijn, door te duwen, te initiëren, progressie te maken,  dat is toch hoe het moet?  

Volgens mij niet helemaal.  Ik ben ervan overtuigd dat integratie (in je hoofd en je lijf) van alles wat je hebt doorgemaakt een ondergewaardeerd stuk is.  

Zo is het leven, je vergeet, je raakt jezelf ergens kwijt, je doet maar, en dan komt er een tijd van het mindful zijn.  In die momenten komt de revelatie. Revelatie is  ‘licht’, het groeit elke dag in jou, elke dag dat je in jezelf investeert.  De pijn moet je eerst voelen en zoals het in de gene keys staat, de pijn is je nectar, na de integratie krijg je er finaal revelatie voor terug.

Je moet leren loslaten wat anderen denken, je bent hier om te doen wat je het beste kan en vooral je licht niet laten uitdoven.  

De frequentie van je boodschap is ook belangrijk, hoe je ze benoemt is niet belangrijk, hoe je ze leeft wel.

Contemplaties van mijn bewuste zon,  gate 33, allemaal uit bronmateriaal van Human Design en Gene Keys.

Als je “het proces”/ “je proces” niet kan voelen of respecteren, dan zal het resultaat ook niet gevoeld worden.  Tot 30 mei staan Jupiter en Mars in poort 25.  Poort 25 gaat over “the spirit of the self” bij de gene keys staat ze haar hoogste energie voor “Universal love”, liefde voorbij het persoonlijke, het gaat om dankbaarheid voor alles wat is, voor alles wat op je weg komt.  In de numerologie staat 25 voor introspectie en compassie.  In de schaduw gaat het over vernauwing in het zijn, negatief oordelen over jezelf en de ander. Hoe vaak wijs jij jezelf af?  Hoe vaak zie je jezelf niet? Hoe vaak negeer je signalen van je lichaam?Stap uit de schaduw, zoek hulp, feel it en heal it. Zelf.  Met hulp. Ik denk nu aan de kracht van gedachten en de kracht van woorden, onderschat het niet; wat denk je, wat zeg je, wat stuur je uit, naar anderen en naar jezelf. Wat doe je als je naar iets kijkt op Tv dat je niet interesseert? Je zapt weg, toch? Doe dat ook met je gedachten als ze weer afdwalen naar “wat als” “ik kan niet”.  Wees je bewust dat als je gedachten de verkeerde kant opgaan je ze altijd kan wegzappen; ga wandelen, ga een fijn boek lezen, bel je vriendin, aai je hond, breng je adem naar je buik en relax.  

We zitten allemaal veel te veel in onze mind. 

Denk niet, voel. 

Als je op dit moment met een vraag zit of een obstakel, stel jezelf de vraag, wat zou onvoorwaardelijk liefde doen….  Wat?  Wat zou ze doen?